انفوزیون ‘pouring in, penetrating ( لاتین infusio ‘ infusion, pouring in ‘, from infundere ) (بر خلاف یک تزریق ‘) در پزشکی برای اشاره به تجویز مداوم و عمدتا تزریقی داروی مایع ( درمان انفوزیون واحد ) استفاده می شود. علاوه بر تزریق داخل وریدی، مصرف زیر جلدی، داخل استخوانی و شریانی نیز امکان پذیر است.
برخی از روش های درمانی معمولاً مستلزم استفاده از انفوزیون هستند، به عنوان مثال. ب. تجویز مایع ، حجم جایگزینی یا جایگزینی ، حجم و اسموتراپی. تزریق اجزای خون از طریق انفوزیون را انتقال خون می نامند .
علاوه بر مایع درمانی استفاده می شود، خالص، از محلول های انفوزیون در تغذیه تزریقی و به عنوان محلول های حامل نیز در صورتی که زمان تجویز معینی نباید کمتر شود یا از حداکثر غلظت خاصی از دارو در محل انفوزیون نباید تجاوز کرد (الکترولیت درمانی، اصلاح اسید و باز، تجویز آنتی بیوتیک، شیمی درمانی و غیره).
فهرست تزریق
تاریخچه
ارائه در مقاله به صورت داخل وریدی
محلول‌های تزریق و نشانه‌ها
آماده سازی های مختلفی برای درمان انفوزیون در دسترس است. می‌توان بین محلول‌های غیر اختصاصی مانند محلول‌های الکترولیت (“کریستالوئیدها”) یا محلول‌های گلوکز و محلول‌هایی که هدف درمانی خاصی دارند، تمایز قائل شد. B. محلول های کلوئیدی برای حجم درمانی، محلول های گلوکز بسیار غلیظ و سایر محلول های مغذی برای درمان تغذیه یا محلول های بافر برای درمان اختلالات تعادل اسید-باز.
محلول های الکترولیت
محلول های الکترولیت برای جبران (در کم آبی ) یا برای پوشش نیاز مایعات، به عنوان بخشی از تغذیه تزریقی و برای جبران عدم تعادل الکترولیت استفاده می شود. آنها (به دلیل فشار اسمزی کم کلوئیدی ) تنها برای مدت کوتاهی در عروق سیستم گردش خون باقی می مانند و در فضای خارج سلولی توزیع می شوند ، به همین دلیل است که آنها فقط برای جبران تلفات خونی زیاد در شوک هیپوولمیک کاربرد بسیار محدودی دارند. . به دلیل توزیع مجدد سریع، در صورت تجویز مقادیر بیشتر ، خطر ادم مغزی و ریوی وجود دارد .
برای تمایز آنها از محلول‌های کلوئیدی، محلول‌های الکترولیت بر اساس کریستالوئیدها اصطلاح انگلیسی کریستالوئیدها نیز نامیده می‌شوند ، .
سالین ایزوتونیک
ساده ترین محلول الکترولیت محلول سالین ایزوتونیک است که به دلیل ترکیب غیرفیزیولوژیکی [۲] معمولاً فقط به عنوان محلول شستشو و رقیق کننده استفاده می شود. یک نشانه خاص، کم آبی ایزوتونیک (کمبود عمومی آب و نمک) است.
محلول های کامل الکترولیت
محلول های الکترولیت کامل (VEL) یا محلول های متعادل مانند به عنوان مثال. ب- محلول رینگر حاوی الکترولیت‌هایی ( سدیم ، پتاسیم ، کلسیم ، تا حدی منیزیم ، کلرید ) در ترکیبات بدن مانند است. از آنجایی که آنها فاقد پروتئین های دارای بار منفی و کربنات هیدروژن پلاسما هستند، آنیون های آلی مانند استات ، مالات یا لاکتات به عنوان جایگزین اضافه می شوند، که در نتیجه ایزوتونیک به دست می آید. طبق نتایج تحقیقات اخیر، لاکتات به دلیل معایب قابل توجه دیگر نباید استفاده شود. [۲] دامنه کاربردهای محلول های الکترولیت کامل گسترده است، آنها استانداردی برای محلول های کریستالوئیدی هستند.
محصولات با برند صنعتی به عنوان مثال استروفوندین ، جونوستریل و لاکتات رینگر هستند . [۳]
فرم های ویژه محلول های الکترولیت نیم، ۲/۳ یا ۱/۳ (تعیین بر اساس محتوای الکترولیت محلول های الکترولیت کامل) هستند که استفاده از آنها تا حد زیادی کنار گذاشته شده است. محلول های ترکیبی با کلوئید یا گلوکز نیز وجود دارد.
محلول های کلوئیدی تزریق
محلول های تزریقی کلوئیدی برای استفاده به عنوان جایگزین حجم ( جایگزینی پلاسما ) یا در حجم درمانی ( گسترش کننده پلاسما ، “رقیق شدن خون” یا همودیلوشن ) محتوای ماکرومولکول آنها ( کربوهیدرات هایی مانند نشاسته هیدروکسی اتیل (HAES) یا دکسترانس ها ؛ پروتئین هایی مانند ژلاتین یا آلبومین با ). از آنجایی که این جایگزین‌های حجمی که آنها افزایش می‌دهند نمی‌توانند از دیواره عروق تجاوز کنند، فشار اسمزی کلوئیدی تا زمانی که مولکول‌ها از طریق تجزیه آنزیمی یا جذب توسط سیستم فاگوسیتی تک‌هسته‌ای حذف شوند ، حفظ می‌شود. علاوه بر زمان ماندگاری طولانی‌تر در سیستم عروقی در مقایسه با الکترولیت‌ها، این امر همچنین منجر به اثر واضح و طولانی‌تر بر حجم خون می‌شود، به همین دلیل است که از آنها برای جبران کاهش حجم بیشتر در شوک هیپوولمیک استفاده می‌شود .
عوارض جانبی احتمالی تغییرات در لخته شدن خون (تمایل به خونریزی)، واکنش های آنافیلاکتیک و نارسایی حاد کلیه است . هیچ مدرکی مبنی بر اینکه محلول های کلوئیدی برای استفاده پس از تروما ، سوختگی یا جراحی بهتر از محلول های الکترولیت هستند ، [۴] یا کاهش مرگ و میر بیماران وجود ندارد. [۵]
تزریق محلول های گلوکز
محلول های گلوکز در غلظت های مختلف موجود است. آنها به عنوان تامین کننده انرژی در زمینه درمان تزریقی عمل می کنند. از آنجایی که آنها فاقد الکترولیت هستند و به سرعت در فضای داخل سلولی پخش می شوند (“آب آزاد”)، در صورت تجویز مقادیر زیاد، خطر ادم مغزی و ریوی وجود دارد . محلول های گلوکز نیز بخشی از تغذیه کامل تزریقی هستند.
تزریق اسموتراپی
عوامل اسموتراپی هستند محلول های تزریقی هیپرتونیک که مواد فعال آن ( مانیتول ، گلیسیرین ) در فضای خارج سلولی منجر به افزایش فشار اسمزی می شود و در نتیجه آب را از بافت اطراف خارج می کند. زمینه های کاربرد عوامل اسموتراپی درمان ادم و تقویت جریان ادرار برای پیشگیری یا درمان اختلال حاد کلیه یا ترویج دفع مواد سمی و ادراری در صورت مسمومیت است.
راه حل های ترکیبی تزریق
کیسه های مخلوط برای تغذیه تزریقی استفاده می شود که هر کدام حاوی گلوکز و محلول اسید آمینه به طور جداگانه در محفظه های جداگانه هستند. قبل از تزریق، درز تقسیم کننده با فشار دادن یا پیچاندن کیسه باز می شود تا محلول ها در کنار هم جاری شوند. را می‌توان قبل از تجویز با استفاده از گزینه تزریقی به مخلوط افزودنی‌های مناسب مانند ویتامین‌های محلول در آب یا عناصر کمیاب اضافه کرد . کیسه های سه محفظه همچنین حاوی امولسیون لیپیدی هستند. ویتامین های محلول در چربی را می توان در اینجا اضافه کرد. نمونه‌هایی از محلول‌های مخلوط عبارتند از (نام‌های تجاری): آمینومیکس (D,A)، Nutriflex (D,A)، Olimel (D)، SmofKabiven (A)، StructoKabiven (D,A).
مدیریت
فرم های درخواست
استفاده استاندارد داخل وریدی محیطی انجام می شود محلول های انفوزیون از طریق یک کاتتر وریدی به ورید . اگر مصرف طولانی مدت، تغذیه تزریقی یا تجویز داروهای تحریک کننده رگ (بی کربنات سدیم، محلول پتاسیم) در نظر گرفته شده باشد، یک کاتتر ورید مرکزی (CVC) نشان داده می شود که نوک آن در ورید مرکزی قرار می گیرد. کاتتر پورت که از جمله برای شیمی درمانی و تغذیه تزریقی استفاده می شود ، شکل خاصی از CVC است.
پونکسیون داخل استخوانی و انفوزیون درمانی از طریق مغز استخوان برای مواقع اضطراری در نظر گرفته شده و به ویژه در کودکان استفاده می شود. بیشتر و بیشتر در پزشکی انسانی انفوزیون زیر جلدی ، به ویژه در طب سالمندان و تسکینی استفاده می شود ، اگرچه همه داروها برای این شکل تجویز مناسب نیستند. در دامپزشکی ، تزریق زیر جلدی بسیار رایج است.
کنترل تزریق
تزریق ها را می توان از طریق سیستم های گرانشی یا با کمک مکانیکی تجویز کرد. این روش‌ها همچنین می‌توانند ترکیب شوند، [۸] که به موجب آن تزریق گرانشی با یک دریچه بدون بازگشت محکم می‌شود تا فشار کنترل پمپ باعث جریان برگشتی نشود. [۹]
تزریق جاذبه
با به اصطلاح تزریق گرانشی ، مایع توسط گرادیان فشار هیدرواستاتیک بین ظرف تزریق و بیمار تامین می شود. برای این منظور محلول تزریق را به وسیله یک نگهدارنده بر روی یکی از قلاب های پایه تزریق آویزان می کنند که به نوبه خود z. ب به سر تخت متصل می شود یا به عنوان یک وسیله متحرک با چرخ های قابل قفل روی زمین می ایستد. ظرف تزریق باید بالای قلب بیمار باشد. سرعت چکه با استفاده از یک گیره غلتکی ساده روی سیستم تزریق دوز می شود .
تزریق فشار
در طول انفوزیون فشار، کیسه حاوی محلول تزریق با استفاده از یک کاف تزریق فشار یا یک ظرف فشرده [۱۰] یا یک دستگاه تزریق فشار فشرده می شود. این اجازه می دهد تا مقادیر زیادی از محلول انفوزیون خیلی سریع انفوزیون شود. [۱۱]
تزریق های کنترل شده با پمپ
دوز دقیق فقط با پمپ های انفوزیون امکان پذیر است . آن را با اکستنشن هایدلبرگ اتصال بین دستگاه انفوزیون و کانولا با یک خط انفوزیون انجام می شود که در صورت لزوم می توان گسترش داد. این نیاز به یک خط تزریق ویژه دارد که با دستگاه مربوطه سازگار باشد و در پمپ قرار داده شود. شکل خاصی از انفوزیون به اصطلاح پمپ های سرنگی (پرفیوسورها) هستند که دارو را با سرعت پایین تجویز می کنند . این شامل به اصطلاح پمپ PCA است که با آن بیمار می تواند با فشار یک دکمه دوز از پیش تعیین شده داروی خود را تجویز کند.
در آلمان، کارکردن سیستم‌های کنترل‌شده با پمپ نیاز به آموزش مطابق با دستورالعمل اپراتور تجهیزات پزشکی دارد .
-
بطری تزریق با محلول سالین ایزوتونیک
-
کاف انفوزیون فشار برای انفوزیون سریع
-
پمپ تزریق