تعادل اسید و باز

اسیدوز تنفسی

هنگامی که نفس می کشید، ریه های شما دی اکسید کربن اضافی را از بدن شما خارج می کند. وقتی نمی توانند این کار را انجام دهند، خون و سایر مایعات شما بیش از حد اسیدی می شوند.

علائم اسیدوز تنفسی

علائم ممکن است شامل خستگی، تنگی نفس و گیجی باشد.

علل اسیدوز تنفسی

علل مختلفی برای اسیدوز تنفسی وجود دارد که عبارتند از:

• بدشکلی یا جراحت قفسه سینه
• بیماری های مزمن ریه و راه های هوایی
• استفاده بیش از حد از داروهای آرام بخش
• چاقی

انواع اسیدوز تنفسی

هیچ علامت قابل توجهی از اسیدوز مزمن تنفسی وجود ندارد. این به خاطر این واقعیت است که خون شما به آرامی اسیدی می شود و کلیه های شما برای جبران آن تنظیم می شوند و خون شما را به تعادل pH طبیعی برمی گرداند.

اسیدوز حاد تنفسی به طور ناگهانی ایجاد می شود و کلیه ها فرصتی برای تنظیم ندارند. افراد مبتلا به اسیدوز مزمن تنفسی ممکن است اسیدوز حاد تنفسی را به دلیل بیماری دیگری که باعث بدتر شدن وضعیت می شود، تجربه کنند.

تشخیص اسیدوز تنفسی

معاینه فیزیکی کامل لازم است. آزمایش تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش گاز خون شریانی
• پانل متابولیک
• تست عملکرد ریوی
• اشعه ایکس قفسه سینه

درمان اسیدوز تنفسی

برای درمان اسیدوز حاد تنفسی باید فوراً به پزشک مراجعه شود، زیرا این می تواند یک وضعیت تهدید کننده زندگی باشد. درمان برای علت هدف گذاری شده است.

داروهای گشادکننده برونش ممکن است برای اصلاح برخی از اشکال انسداد راه هوایی تجویز شوند. اگر سطح اکسیژن خون شما خیلی پایین باشد، ممکن است به اکسیژن نیاز داشته باشید. تهویه با فشار مثبت غیرتهاجمی یا دستگاه تنفس ممکن است لازم باشد.

برای درمان اسیدوز مزمن تنفسی، باید علت اصلی آن مشخص شود تا درمان مناسب انجام شود. علت می تواند از تغییر شکل اندام، عفونت یا نوعی التهاب باشد. هر علت ممکن است به درمان متفاوتی از آنتی بیوتیک گرفته تا دستگاه تنفس نیاز داشته باشد.

در هر صورت، اگر سیگار می کشید، به شما توصیه می شود که آن را ترک کنید.

عوارض اسیدوز تنفسی

اسیدوز تنفسی جدی است و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. عوارض بالقوه اسیدوز تنفسی درمان نشده شامل نارسایی تنفسی، نارسایی اندام ها و شوک است.

جلوگیری از اسیدوز تنفسی

شما می توانید برای کمک به جلوگیری از برخی از شرایطی که منجر به اسیدوز تنفسی می شود، اقداماتی انجام دهید. وزن سالم را حفظ کنید. داروهای آرام بخش را فقط تحت نظارت دقیق پزشک مصرف کنید و هرگز آنها را با الکل ترکیب نکنید. سیگار نکش.

اسیدوز متابولیک

اسیدوز متابولیک یا زمانی اتفاق می‌افتد که بدن شما بیش از حد اسید تولید می‌کند یا زمانی که کلیه‌ها قادر به حذف آن به درستی نیستند.

علائم اسیدوز متابولیک

علائم می تواند شامل تنفس سریع، خستگی و گیجی باشد.

علل اسیدوز متابولیک

سه نوع اصلی اسیدوز متابولیک وجود دارد. اسیدوز دیابتی یا کتواسیدوز دیابتی ، تجمع اجسام کتون است. این معمولاً به دلیل دیابت نوع ۱ کنترل نشده است. اسیدوز هیپرکلرمیک زمانی است که بدن شما بیش از حد بی کربنات سدیم را از دست می دهد، اغلب پس از اسهال شدید.

اسیدوز لاکتیک زمانی است که اسید لاکتیک بیش از حد ایجاد می شود.

این می تواند به دلیل:

• ورزش طولانی مدت
• کمبود اکسیژن
• برخی داروها، از جمله سالیسیلات ها
• قند خون پایین یا هیپوگلیسمی
• الکل
• تشنج
• نارسایی کبد
• سرطان
• بیماری کلیوی
• کم آبی شدید
• مسمومیت ناشی از مصرف بیش از حد آسپرین، اتیلن گلیکول و متانول

تشخیص اسیدوز متابولیک

آزمایش های تشخیصی ممکن است شامل الکترولیت های سرم، pH ادرار و گازهای خون شریانی باشد. پس از تأیید اسیدوز، ممکن است آزمایش‌های دیگری برای مشخص کردن علت ضروری باشد.

درمان اسیدوز متابولیک

بیماری زمینه ای در پشت اسیدوز باید درمان شود. در برخی موارد، بی کربنات سدیم برای بازگرداندن خون به pH طبیعی تجویز می شود.

عوارض اسیدوز متابولیک

موارد شدید می تواند منجر به شوک شود و می تواند زندگی را تهدید کند.

آلکالوز زمانی است که سطوح قلیایی به دلیل کاهش دی اکسید کربن یا افزایش بی کربنات بسیار بالا باشد. پنج نوع آلکالوز وجود دارد.

علائم آلکالوز

علائم آلکالوز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• انقباض عضلانی، لرزش دست، اسپاسم عضلانی
• بی حسی و گزگز
• حالت تهوع
• استفراغ
• سبکی سر
• گیجی

علل و انواع آلکالوز

آلکالوز تنفسی زمانی است که خون شما دارای سطوح پایین دی اکسید کربن باشد. این می تواند توسط تعدادی از عوامل ایجاد شود، از جمله:

• کمبود اکسیژن
• ارتفاع بالا
• تب
• بیماری ریه
• بیماری کبد
• مسمومیت با سالیسیلات

هنگامی که آلکالوز دارید، سطح دی اکسید کربن شما پایین است. این باعث می شود بدن شما بی کربنات بیشتری آزاد کند تا سطح pH خون شما به حالت عادی برگردد. این آلکالوز جبرانی نامیده می شود. سطح pH خون شما نرمال خواهد بود، با این حال کلیه های شما بی کربنات بیشتری آزاد می کنند و سطوح پایین دی اکسید کربن را جبران می کنند.

وقتی خون شما بیش از حد بی کربنات داشته باشد، به آن آلکالوز متابولیک می گویند. این می تواند از استفراغ طولانی مدت رخ دهد. استفراغ طولانی مدت همچنین می تواند باعث از دست دادن بیش از حد کلرید شود. این آلکالوز هیپوکلرمیک نامیده می شود. برخی از داروهای ادرار آور می توانند باعث از دست دادن بیش از حد پتاسیم شوند. این آلکالوز هیپوکالمیک نامیده می شود.

تشخیص آلکالوز

همراه با معاینه فیزیکی، آزمایش تشخیصی آلکالوز ممکن است شامل پانل متابولیک، آنالیز گازهای خون، آزمایش ادرار و pH ادرار باشد.

درمان آلکالوز

برخی از داروها (مانند کلرید و پتاسیم) می توانند به اصلاح تلفات شیمیایی کمک کنند. درمان بیشتر به علت آن بستگی دارد. پزشک شما باید علائم حیاتی شما را کنترل کند و یک برنامه مناسب برای اصلاح عدم تعادل pH شما ایجاد کند.

عوارض آلکالوز

در موارد شدید، آلکالوز می تواند منجر به آریتمی قلبی یا کما شود.

چشم انداز اسید و قلیایی نامتعادل چیست؟

آلکالوز و اسیدوز در صورت عدم درمان می توانند بسیار جدی شوند. اگر فکر می کنید علائم هر یک از این بیماری ها را دارید، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.